Uit het AZC met liefde

‘Mag ik papier?’ Een meisje steekt haar hoofd om de deuropening van het computerlokaal. Als ik een paar velletjes voor haar uit de printer haal, kijkt ze verlangend de klas met lerende cursisten rond: 'Mag ik ook les van u?'. Ze weet dat de lessen alleen voor volwassenen zijn; zij gaat naar school. Ze weet ook dat het nog geen kindercomputertijd is. ‘Maar ik ben geen kind,’ fleemt ze nog. ‘Ik ben al dertien.’ Om het gezag van de leiding van het asielzoekerscentrum (AZC) niet te ondermijnen, moet ik streng zijn. Het meisje toont me een brede lach: ‘Dan maak ik een tekening voor u!’ En aan de pingpongtafel in de gang gaat ze aan de slag.